Die Paddasprokie

Sy was deel van een van die padda families in the region. Haar pa was 'n preekpadda, maar om vlieë op die tafel te kry het hy die muise gehelp met programmering van hulle nuutste mynplanne op hulle gevorderde rekenaars.
Haar ma was 'n padda-juffrou voordat sy haar eerste eier gelê het en dié uitgebroei en tot paddavissie begin groei het. Dit was haar eerste kind, 'n dogter. Daarna het sy besluit sy verkies om die huis skoon en netjies te hou en nog belangriker; om haar paddavissies met liefde en sorg groot te maak.
Sy, die paddameisie, het nog drie sibblingpaddavissies gehad, naamlik Gadget, Duimpie en Tjor. Gadget was haar oudste broer, maar tog drie lê-seisoene jonger as sy, Duimpie was haar enigste suster ses lê-seisoene jonger en Tjor was haar klein broertjie, 'n volle nege lê-seisoene jonger.
Sy was die oudste en haar naam Helmie.

Hulle gesin het lekker gewoon in die streek waar hulle gevestig was vir ses lê-seisoene al. Hulle moes egter aan die begin van Helmie se vyftiende lê-seisoen wegtrek na 'n heelwat kleiner streek, want daardie streek het 'n preekpadda nodig gehad en haar pa was gekies vir die werk. Pappapadda moes sy werk by die muise los en hulle het getrek. Die streek was baie kleiner en Helmie was baie hartseer en kwaad dat sy van haar geliefde skool moes weggaan. Sy het lank gevat om tevrede te voel met die plek waar hulle nou woon, maar sy was later gelukkig daar.

Teen die einde van daardie jaar het Helmie op 'n oorlewingskamp gegaan waar sy heelwat van die lewe geleer het en ook goeie vriende gemaak het. Sy het die kamp baie geniet.
Die dag nadat sy teruggekom het van die kamp af, was sy besig om 'n liefdesbrief te sit en skryf vir haar nuutste paddaliefde toe sy skielik die vreeslikste onaardse "Neeeeee!" hoor. Dit was haar ma se stem en die eerste gedagte in Helmie se kop was - Pa - weggevat na die groot monster, vir ewig! Die een wat buite die woud in die Spookberge woon! Sy was verkeerd, verlig, want twee sekondes later storm pa die huis in en skree net "Sê ma moet vir my 'n hemp saambring as sy kom!" Hy was geskok... en Helmie het nog vir ma probeer soek, toe gryp sy sommer self 'n hemp en hol agterna.

Duimpie! Sy het onder 'n perdepoot van 'n verbygaande koets beland! Sy het erg gelyk en dr. Hamster en sy kollegas het haar probeer help. Hulle moes ver van die huis af gaan, na 'n groter streek waar die hospitaal beter is! Dr. Hamster het gesê dat hulle net sòveel kan doen en dat hulle nie verwag dat Duimpie die volgende dag se lig sou sien nie.

Die hele paddafamilie het baie gehuil en gevra dat die feeprinses asseblief tog vir Duimpie moet help! Dat sy tog net moet lewe! Onwetend van die journey wat voorlê, het hulle aanhoudend gaan smeek dat sy moet leef - én sy het!!
Maar dit was 'n ander soort lewe, Duimpie was weg... vervang met iemand anders, iemand onverwags. Maar sy het geleef en dit was al wat vir die paddafamilie saak gemaak het.
Sy sou egter van daardie dag af ALTYD iemand nodig hê wat haar daagliks moet versorg en monitor. Sy kon nie meer spring of swem nie en volgens die dokters sou sy ook nooit weer kon nie. Eintlik het hulle gesê sy sou nie eers weer kon hoes of nies van al die stuifmeel in die lentetyd of enige ander tyd nie. So erg was haar beserings! Maar duidelik het sy bly leef en dìt was hoop!
Die padda gesin het saam besluit dat hulle baie lief is vir Duimpie en vir mekaar en dat hulle almal gaan saamwerk om vir Duimpie mooi te versorg.

Duimpie is teruggeneem huistoe en 'n lang pad het vir die gesin voorgelê.
Skool en als het weer begin en soos normaalweg was daar 'n groot sportdag gehou - dit was lekker.
Toe Helmie terugkom by die huis het ma haar ingewag en sy kon sien dit was slegte nuus. Haar kop het gewemel met gedagtes - sy wou nie dink aan die most obvious een nie. Sy het gaan sit en haar ma het vertel dat Juliet, Duimpie se vlindermaatjie, die oggend tydens die sport deur die vuilgoedwaentjie doodgery is. Hulle het haar sommer op die waentjie laat laai en sy is so daar weg.

Dit was baie erg vir Helmie - om te dink eers Duimpie en nou nog haar beste maat ook!
In die middel van die jaar het hulle terug getrek na hul oorspronklike streek waar Helmie so gelukkig was - die kostes van Duimpie se hulp was te hoog en die beskikbaarheid daarvan was te min in die kleiner streek.
Helmie het baie verwagtings gehad en amper almal van hulle was presies die teenoorgestelde bewys. Dit was weereens moeilik om aan te pas, baie dinge het oor die jongpaddameisie se pad gekom - maar sy het later ingepas en alles was okay!!

Dis nou amper sewe lê-seisoene na die ongeluk en Helmie is nou 'n studentepadda, sy is besig om te leer hoe om ander paddas en diere te help om moeilike omstandighede deur te werk en op te los. Helmie sit nog baie kere en wonder, eintlik probeer sy onthou hoe Duimpie was voor die ongeluk - dit is iets wat haar baie tickle - sy kan nie onthou nie! Sy weet klein dingetjies soos dat sy graag Rosiesap gedrink het en nooit van Angeliernektar gehou het nie en dit is al wat sy nou mag drink. Klein dingetjies soos dìt kan Helmie nog onthou, maar wie Duimpie was - dit bly 'n mystery.
Helmie wonder ook baie dae wat die toekoms gaan inhou - sy glo baie sterk dat haar paddasussie nog eendag 'n groot rol gaan speel in iemand (of baie mense) se lewe, maar sy weet nie wat, waar of wanneer dit gaan wees nie. Sy kan nie wag nie!!!

The end