Nameless

I’m at home everyday
And can’t go out and play
Light is a foreign concept to me
I am fascinated at every glimpse of it I see
I don’t know that it is dark in our house
For me that’s just how life is
But I look out the window every chance I get!
It is beautiful out there
I don’t know what it is
What I look at
when I look out there but I just can’t seem to get enough of it
I wish I could go out there
Or maybe not,
Maybe my dreams and imagination of what it is like would be completely
Shattered if I step out there!
I put stuff in my mouth all the time
Lick the floor
And my hands
It’s really tasty – I wish I could bite of chunks of this
But when I ate the pink and green sponge that lady said its bad for me
And made me promise not to eat it – mum allows it?!
Who do I believe?
I think I’ll just eat less of it or maybe I’ll try some paper next time
She just put on the light – that amazing thing in the roof that looks like outside?
Mum’s gonna go crazy!!
I’m not allowed to do that – but I love to look at it, it is so beautiful
I just washed my hands
And boy I love the water that flows like that
I love how it feels on my hands and between my fingers – amazing
I want more more more
It is so free flowing I want more
My hands were just as black with dirt as my feet still are
My feet would love to feel the soft flowing water through my toes too..
They would love to see the outside world again from under that black dirty layer that hides their real beauty and abilities!!

Vir my Pa se 51

Oor die hobbel van half 'n eeu
Om die hoek van probeer en soek
Op en af deur die lewens-
pas van berge klip en velde gras
Links en regs verby van allerhande kry
Aangestap met sole van
rubber, vleis en bas
Hande gevat oor die grond én teerpad
Oorgeslaan na nog 'n dag, week, maand, jaar
Die lewe VOL in die gesisg gestaar
En vooruitsig na wat die toekoms sal baar
Geluk, vreugde, blydskap, vrede en liefde
alreeds wagtend daar!

Hi Matie

Toe sê ek gou hallo
aan 'n ou ou vrind van my
in 'n verre verre land
maar 'n naby nabye kamer
van my hart.

Sy't vi my 'n gedig gestuur
Só gaan dit:
From: Mel (05 Jul 04, 23:03)
-WINTER-
Deur
A.G. Visser

"Fok, maar dis
koud...!!"


Toe bel ek maar....
net om seker te maak
want hier is Wimbledon net gister klaar
en Portugal het die Euro verloor teen
Griekeland (...is al die huisies wit en sing ♫)

En ons het 'onthou-jy-nogs' gedeel
van Casper de Vries en 'n 'naamgenoont'
want ons maatije is

Net 'n paar oomblike met hallo's, koebaais
giggels en stiltes
maar genoeg om vriendskapbande dieper
te smee

So loop ons eintlik saam, al op ons eie weë
Lief jou matie!!

Haartjie

Daar was eendag ‘n dametjie in ‘n ver ver land, sy het graag gaan speel saam met die seuntjies van die stad. Wild en wakker, avontuurlustig en lewendig, dit is hoe sy was. Sy het gehou van klere soos broeke en hempde en wou nooit rokke, frilletjies en hoë-hakskoene dra nie. Dit was vir haar ’n straf!

Haar ma het natuurlik gewens sy wil net meer verfynd wees en het gereeld vir haar sykouse en valletjierokke en rompe gekoop, sy het dit verpes. Haar ouma was die ergste, sy het letterlik die tipe goed in haar keel afgedruk en vir haar goed gesê soos: “ seuns hou nie daarvan as meisies hulle wen in sport of dinge soos bergklim nie, hulle wil hê die meisie moet sagter en fyner wees en toelaat dat hulle haar ophelp by groot klippe en berge.” Sulke tipe tjol het sy kwyt geraak, asof sy alles van verhoudings geweet het. Dieselfde ouma wat haar ma met elektriese drade geslaan het omdat sy op skool met seuns gepraat het – mal vrou!!! Haartjie het nie veel daarvan gedink nie, ook nie veel van haar ouma nie. Sy het haar later begin verpes en wou niks met haar te doen gehad het nie.

Die einde van haar ouma se groot indringery in haar sogenaamde verfynde vroulike opvoeding het gekom toe sy eendag in haar veertiende jaar ’n brief van ouma ontvang het. ’n Niksseggende brief oor die algemeen, maar die kern van die hele briefoperasie was om vir Haartjie te sê dat ouma haar die wonderlikste groot guns gaan bewys deur vir oupa te vra om ’n paar randjies van hul karige pensioen aan haar af te staan om spesifiek ’n valletjiesrokkie, ’n paar sykouse en ’n paar pragtige hofskoentjies vir Haartjie aan te skaf – vir wat op die aarde dit op daardie stadium sou nodig wees weet die Here alleen, daar was nie eers ’n groot toedoe oppad waarvoor die klere miskien nodig sou wees nie en liewe ouma het mos geweet dat dit presies die klere is wat Haartjie se haartjies laat rys.

Haartjie se ma het gesê dat sy maar ’n briefie sal moet terugskryf, dit is tog haar plig as kleindogter, maar sy het gevra dat sy dit tog asb. eers kon lees. Haartjie het ingestem. Op die ou end moes sy die brief drie keer oorskryf en haar ma het gesê dat dit steeds baie hard is. Haartjie se reaksie daarop was dat die brief sò gestuur word of dat hy glad nie gestuur word nie, want soveel tyd en energie gaan sy nou nie op haar geliefde ouma mors nie. Die brief is op die ou end so gestuur en Haartjie het nooit weer gehoor van frilletjierokke, sykouse of hofskoentjies van haar ouma af nie. Nooit weer nie.

Haar ma het naderhand besef dat daar nie salf te smeer is aan die dogter van haar nie en het begin cool down en haar meer geleentheid gegee om haar eie besluite, onder baie invloed van moeder, te neem. Dit het dinge ’n bietjie beter gemaak.